Jesień

Po Beskidzie błądzi jesień  Wypłakuje deszczu łzy.  Na zgarbionych plecach niesie  Worek siwej mgły.

 Pastelowe cienie kładzie  Zdobiąc rozczochrany las.  Nocą rwie w brzemiennym sadzie  Grona słodkich gwiazd, złotych gwiazd.

 Jesienią góry są najszczersze, Żurawim kluczem otwierają drzwi.  Jesienią smutne piszę wiersze,  Smutne piosenki śpiewam Ci.  

 Po Beskidzie błądzą ludzie,  Kare konie w chmurach rżą. Święci pańscy zamiast w niebie  Po kapliczkach śpią.

Kowal w kuźni klepie biedę, Czarci wydeptują trakt.  W pustej cerkwi co niedzielę Rzewnie śpiewa wiatr.